Bilgisayar yüksek mühendisi, 59 yaşında, birkaç dil bilen, çok kültürlü, İstanbullu, çok dürüst emekli, boşanmış beyim. Birkaç yıldır karaciğer yetmezliği çekiyorum.Çok üzüntülerim var ve bunları paylaşabileceğim kimsem yok. Bu üzüntülerim karaciğer yetmezliğimi artırıyor, karaciğerim ve diğer pekçok sebep de üzüntülerimi tetikliyerek artırıyor. Böylece çıkmaz bir döngü içinde gidiyorum. Bana kız yeğenim bakıyor ama yine de başkasına muhtaç olmak çok acı. Mikrobik bir şeyim kesinlikle yok ama bu durum bende çok bitkinlik ve halsizlik yapıyor. İyi bakılsam, üzüntülerimi azaltabilsem ve iyi bir eş bulabilsem iyileşeceğim. Bu yüzden güzel yurdumun heryerinden veya yurtdışından, iyi ve kötü günlerimizi birlikte paylaşabileceğimiz iyi ve şefkatli bir eş arıyorum. Kesinlikle sigara kullanmayan, maddiyata önem vermeyip küçük şeylerle de mutlu olabilen, 48 yaşından küçük, uzun boylu, zayıf, becerikli, temiz, titiz, tutumlu, evcimen, güleryüzlü, uysal, sakin, hayvansever ve tercihan otomobil de kullanabilen biriyseniz çok iyi anlaşabiliriz. Hayatta hep kız çocuğu hasreti çektim ve 3 kızım olmasını arzuladım, ama hiç kızım olmadı. Bu yüzden şımarık olmayan ve beni baba gibi kabul edebilecek yaşı çok büyük olmayan kız çocukları da kabulümdür.